Bierdouche

Lekker wijntje gedronken met wat vrienden. Vandaag was het een perfecte dag voor een oudejaarsborrel. Nog een paar dagen te gaan en dan stoppen we weer massaal met drinken. Op doordeweekse dagen.

Per jaar 16 blinde ogen als gevolg van vuurwerk en 2500 doden door alcohol. En 20.000 doden door tabak en 640 in het verkeer. Interessante cijfers. Mensen verliezen meer jaren door alcohol dan door drugs. Je hoort wel eens zeggen dat als alcohol nu zou worden uitgevonden, dan zou het tot verboden middelen worden aangemerkt. Nu is dat niet het geval en heb ik een zeer gespleten mening over alcohol. Ik geniet van de wijn maar maak me ook grote zorgen over de effecten van drank bij met name jonge mensen.

In de aanloop naar Serious Request in Leiden is er ook veel gesproken over hoe om te gaan met drank tijdens dit evenement. En de openingstijden van de horeca. Natuurlijk was het hele event gericht op zoveel mogelijk inkomsten inkomsten genereren voor het goede doel. Dat is de bedoeling. Maar het is natuurlijk ook reden voor een gezellig feestje in Leiden en dan wordt er ook gedronken. Gelukkig werd het geen 3October, maar op sommige momenten waren er wel heel veel groene flesjes zichtbaar in beeld op de Beestenmarkt. Dat leidde wel tot enig kritiek, 2, 3. Persoonlijk heb ik me erg gestoord aan de beelden van de wagens van de Amsterdam -Dakar Challenge toen die aankwamen bij het Glazen Huis. De drivers zaten zichtbaar met drankflessen achter het stuur. Slechte reclame voor de sponsors leek me zo.

Een andere bijzondere ervaring heb ik ondergaan tijdens het eindfeest op de Lammermarkt. Geweldig. Guus Meeuwis bracht de stemming er goed in toen er van alles de lucht in vloog. Al snel voelde ik zoveel nattigheid dat mij duidelijk werd dat ik mijn eerste heuse bierdouche onderging. Schijnt een normaal verschijnsel te zijn. Of dit nu beter is dan het bier opdrinken? Zonde van het geld. Was inderdaad beter besteed aan het goede doel!

Twittergeweld

 
Twitter wint van Facebook. Ik begrijp dat wel. Facebook mist de dynamiek van Twitter . Bovendien lukt het mij - en naar ik begrijp ook veel anderen - nog steeds niet om Facebook te doorgronden.

Twitter begin ik steeds beter te begrijpen en te beheersen. Persoonlijk, met mijn eigen twitteraccount, maar ook professioneel voor de gemeente Leiden. Ik begrijp best dat onze directie van mening is dat er een beleidskader sociale media moet komen. De tijd van pionieren is nu echt voorbij. @Gemeenteleiden heeft 3279 volgers.

De inzet van Twitter door de gemeente Leiden tijdens Serious Request 2011 is goed voorbereid. Samen met de 3FM organisatie en de Politie Hollands Midden is nagedacht over de thema’s en het afzenderschap. Gedurende de hele week zijn er door de gemeente Leiden tweets verstuurd over bijvoorbeeld fietsparkeren, wildplassen en gevaar van glas. Niet de makkelijkste onderwerpen om in 140 tekens te verwoorden. We wilden natuurlijk geen opgestoken vingertjes.

Hoge nood tijdens #SR11? Respecteer de omwonende mama’s (en papa’s) van #GlazenHuisen gebruik de plaskruizen en Dixie toiletten!

Neem geen glas of flessen mee naar het #Glazenhuisen het eindfeest #SR11. Glas vormt een gevaar voor jezelf en anderen

Fietsend naar eindfeest #SR11in #Leiden? Hou de weg vrij voor hulpdiensten en zet je fiets op ruime afstand #GlazenHuis& Molen de Valk!

Voor de laatste dag was er ook een plan gemaakt. Twitterberichten stonden in concept klaar voor als Leiden te vol was of als er een calamiteit zou plaatsvinden. Dat was gelukkig niet nodig. Op 1 incident na is alles rustig. gebleven. Behalve op Twitter dan. Daar was sprake van een waar twittergeweld.

Aardige jongens

Tjonge, wat is er veel gebeurd in 2011. Dit jaar is ook weer omgevlogen. Kijk ondertussen naar het jaaroverzicht.

Vandaag ben ik de hele dag aan het opruimen geweest. De laatste week in Leiden heeft ook voor mij in het teken van het Glazen Huis gestaan. Ik ben niet veel thuis geweest. Het begon al op zondag met een leuk ontvangst van de 3DJ´s in het Leidse stadhuis. Aardige jongens. Achter deze drie mannen stond een mega organisatie van heel veel ervaren, leuke, dynamische mensen. Een wereld van jonge mensen. Dat wel.

Op de slotdag had ik een leuke ontmoeting met Armin van Buuren. Leidenaar en wereldberoemd. Apetrots is hij op Leiden. De Serious Request week in Leiden is dan ook bijzonder goed verlopen. Leiden heeft zich van haar beste kant zien. Alle dagen waren leuk. “Hoe houden we dit vast?” vraagt Armin. Hij voelt zich erg betrokken bij zijn Leiden. En “mag ik jij zeggen?” vraagt hij even later.  Dat mag. Aardige jongen, maar ik voelde me wel even oud.

Terugblik

Ik heb een leuke en interessante dag gehad. De tijd ging snel, de dag was weer te kort. Morgen is het 21 december en dat is een dag die nog korter is. De kortste van het jaar. Toch heb ik wel veel plannen voor morgen.

Met de jaarwisseling weer in het verschiet komt ook het moment van terug- en vooruitkijken. Wat is er gebeurd, wat heb ik allemaal gedaan en was dat leuk en succesvol? Voor een terugblik kun je ook je eigen naam op Google intypen.

Hennie op Twitter, Linkedin, Google+, Facebook, Ikki, enzovoort, enzovoort. Ik doe ook wel alles. Scoor hoog in aantallen volgers, vrienden, retweets, en andere digitale aaien over de bol. Voor iemand die heeft leren typen op een Scheidegger (tien vingers blind) doe ik het nog niet zo slecht. Echter, resultaten boeken op het net is niet zo moeilijk. Je publiceert tenslotte zelf wat je wilt. Vroeger schreef ik - met enige zendingsdrang - ingezonden brieven naar de krant. En ik was dan ook zeer verrast toen ik in het hierboven genoemde Google overzicht een brief vond. Uit 2001. In de Volkskrant. Over een bijzonder onderwerp. Een bijzonder blik terug.

Niet alleen blijkt hieruit hoe snel de tijd vliegt. Ook wordt duidelijk dat op het web alles bewaard blijft. Alles wat je ooit geschreven, gezegd, gefotografeerd hebt. Bijzonder nietwaar.

Leesvoer

Lekker. Met top op de lap, TV op kanaal 13, lichtjes in de kerstboom, genieten van een rustig avondje mail, twitter, facebook en straks een kopje thee. Nog een paar dagen tot de kerst.

Ik heb al een aardige hoeveelheid verzameld. Leesvoer voor onder de kerstboom. Om te beginnen een stapel ongelezen tijdschriften en vakbladen. Binnenlands Bestuur, blad Communicatie, ANWB en diverse andere sponsored magazines van bedrijven waar ik klant bij ben. Ook nog wat Volkskrantbijlagen die ik nog even heb bewaard. Tenslotte heb ik diverse documenten opgeslagen in een mapje met de titel ‘Nog te lezen’. En in dit mapje een submapje met als titel 'Inspiratie'. En daar zitten de leuke dingen in. Zoals de Socrateslezing 2011, de koers van Logeion , visierapport Trends in Veiligheid en Veranderkunde in zeven vragen. Slechts een kleine greep. Hoe lang duurt kerst ook al weer?

Handen vol

Vanochtend om 10 uur met de trein naar Leiden. Ik werk niet zo vaak op zondag. Vandaag ben ik er bij, op de startdag van het Glazen Huis.

Leiden is prachtig versierd en iedereen die per trein aankomt loopt letterlijk over een rode loper de stad in. Een warm welkom aan de mensen die voor Serious Request of een andere reden Leiden bezoeken. Ik voel me trots als ik zie wat het resultaat is van het vele werk dat is verricht. Vanaf het station tot aan het stadhuis biedt de stad een bijna sprookjesachtige aanblik. En ook Little Fish, het organisatiebureau achter het Serious Request heeft geweldig werk verricht. De Beestenmarkt is omgetoverd tot een soort dorpje met in het midden het Glazen Huis. Samen met de gemeente, Leiden Marketing en de blauwe, rode en witte kolom is kei hard gewerkt om niets maar vooral ook alles aan het toeval over te laten. Serious Request is een aaneenschakeling van verrassingen en spontane acties.

Vanavond ben ik nog even langs geweest bij de collega’s van de politie. Ook daar alles onder controle. Waarschijnlijk wordt het een drukke week, ook op het stadhuis. Naast onze werkzaamheden in kader van het Glazen Huis staat in de planning ook de laatste BenW-vergadering, laatste gemeenteraad, voorbereiding jaarwisseling en de voorbereiding voor de nieuwjaarsreceptie. Handen vol. Maar wel leuk.

Vanzelfsprekend

Het zondagochtend ontbijt eten we altijd wat laat. Rustig aan. De restanten van de zaterdagkrant. Laatste kopje koffie lui op de bank.

Vandaag stond ook Politiek 24 aan op de TV. We volgen de commissie de Wit in de zoektocht naar de meest actuele waarheid achter de financiële crisis. De samenvattingen op zondagochtend zijn voldoende om een beeld te krijgen van werk dat zij verrichten. Wat een verhaal. Ik vind dat ik moet snappen wat er is gebeurd.

En dan opeens in de tekstregel eronder: Brand in parkeergarage in Leiden. Meteen toch maar even de computer aan en checken wat er aan de hand is. Ik heb weliswaar geen communicatiepiket, maar als er iets groots is dan ben ik misschien wel nodig. In Leiden. Gelukkig zie ik al snel dat de brand onder controle is, de opvang voor de bewoners van de appartementen was al geregeld en burgemeester Lenferink was ’s ochtends om 8 uur al ter plaatse geweest om zich te laten informeren over de situatie.

Burgemeesters zijn in die situaties, van een ramp of crisis, erg belangrijk. Niet alleen in de rampenbestrijding, maar vooral in de crisiscommunicatie spelen zij een hele grote rol. Bas Eenhoorn benadrukt dat in zijn net verschenen boek, de burgemeester van Almelo heeft het deze week laten zien bij de moord op de C1000 caissière en vandaag was Lenferink ook meteen ter plaatse in Leiden. Vanzelfsprekend.  

Wob

Ik vind de wet openbaarheid van bestuur een goede wet. Dat wil ik even duidelijk stellen. Als woordvoerder hanteer ik het motto dat alleen een goed geïnformeerde journalist in staat is een goed artikel te schrijven.

Een deel van de dag ben ik bezig geweest met de beantwoording van persvragen die het gevolg waren van een vastgestelde legesverordening. Daarin stond al sinds 2009 een regel dat de gemeente kosten in rekening kan brengen die zij maakt om informatie op te zoeken ten behoeve van een wob verzoek. Niets nieuws maar wel commotie. Heb steeds opnieuw uitgelegd dat Leiden geen geld vraagt als journalisten of burgers een wob verzoek indienen. De gemeente heeft wel de mogelijkheid. Meer niet.

Verdwenen paradigma

Vreselijk. Een weblog waar al maanden niet op is gepubliceerd. Slecht voor mijn reputatie. Ik kan er beter mee stoppen. Of misschien had ik er nooit aan moeten beginnen. Ja, misschien.

Ik ben gaan bloggen omdat ik wilde ervaren hoe het is om een eigen weblog te hebben. Als communicatie adviseur is het goed bij te blijven door zelf zoveel mogelijk zelf te proberen en te doen. Ik ben dol op social media. Scan dagelijks mijn timeline op twitter. Steeds meer als lezer dan als zender. Dat wel.

En nu weer deze blog. Ooit begonnen als persoonlijke proeftuin om te ervaren. Om teksten te schrijven, te publiceren, gelezen te worden. Echt, ik keek wel een paar keer per dag naar de statistieken. En dan opeens heb je die behoefte aan een time out. Om tijd voor andere dingen te nemen. Dat heb ik nu gedaan. Of ik echt weer terug ben? Geen idee. Ben ik nu meer een zender of een ontvanger? Het antwoord: geen van beiden. Ik heb het paradigma allang achter met gelaten. Zoals Van Woerkum ons tijdens zijn afscheidsrede ook adviseert.

Zeepkist

Ik ben op Logeion congres in Amersfoort. Workshop waar spreker het heeft over trend dat mensen steeds meer behoefte hebben op de zeepkist te staan. Klopt.

Als twitteraar en gelegenheids blogger voel ik ook die zendingsdrang. De behoefte om kennis, info en meningen te delen. Dat is inderdaad iets vd laatste jaren. Ik ben in groepen altijd veel aan het woord. Maar nu ga ik in gesprek met een community. Vreemd eigenlijk. De kist in speakerscorner heeft publiek wat je kunt zien. Wie ziet mij nu?

#C247 is trending topic. Veel twitteraars en zenders. Las net klacht dat er weinig genetwerkt wordt. Dat is ook wel vreemd. Geldt niet voor mij. Ik maak hier vrienden.

Published with Blogger-droid v1.7.2

Moeders

Wat hebben de Leidse Vrijheidslezing 2011 en Serious Request 2011 met elkaar te maken. Die vraag heeft me de hele dag een beetje bezig gehouden. En geboeid. Het antwoord heb ik.

Vandaag maakte 3FM het goede doel van Serious Request 2011 bekend. 3FM en het Rode Kruis zetten zich in voor moeders die beschadigd zijn door oorlog of conflicten. Ze noemen dit het stille drama. De spreker van de Leidse Vrijheidslezing 2011 is een moeder die leeft in gebied waar er sprake is van een constant conflict en zelfs oorlogsdreiging. Ik ben erg benieuwd naar de lezing van Hanan Ashrawi. Naar haar betekenis van vrijheid. Iedereen mag komen luisteren. Je moet je wel eerst even aanmelden.

Het goede doel van Serious Request2011 is heel positief ontvangen. Het stille drama zal voor veel gedruis en rumoer gaan zorgen. Sleutelstad is altijd snel met het verspreiden van nieuws. Ook vandaag. Morgen hobbelt het Leidsch Dagblad daar dan achteraan. En nu maar kijken hoe dit goede doel mensen inspireert om acties te gaan organiseren.

Meer mens

Nu nog even lekker in de tuin. Straks stukje fietsen in het zonnige Groene Hart. Als  het me lukt om die vermaledijde laptop weg te leggen. Valkuil.

Verbaas me al dagen over bepaalde nieuwsitems. Hilary en haar foto, Jan Kees en zijn kast. En het hellend vlak van onze kwaliteitsomroep. De NOS die zich steeds meer verlaagt tot berichtgeving met een hoog storygehalte. Ben overigens niet de enige die dit vindt (twitter). En natuurlijk gaat de discussie ook over het feit dat dit feit nieuws is. Hij is homo. Weten we dat ook weer.

Overigens, Als ik de communicatie adviseur van Hilary Clinton was dan zou ik juist blij zijn met deze foto. Vol  emotie. Wie kan er kijken naar echte beelden van moord en doodslag zonder emotie? Zelfs Hil niet. Hilary wordt hiermee opeens meer mens dan ze daarvoor was. Ik sluit overigens niet uit dat het een gouden greep van de spindoctors is. Dat verhaal over dat hoestje is een beetje stupide, maar ook hoesten is menselijk. Met deze discussie wordt in ieder geval het beeld vaker getoond dan anders het geval zou zijn geweest. En smeer je het effect van deze menselijke trekken op de anders zo verstrakte dame lekker lang uit. Slim. Wat denk jij wat ze dacht of deed op deze foto?

Gretta

Nog lui in bed schrijf ik een blogje op mobiel. Valt niet mee. Ik hou het kort.

Dat ik vandaag lui ben heeft geen relatie met mijn ambtenaarschap. Ik ben lui omdat ik een vrije dag heb. Verplicht. Dat wel. Las net gekke conclusie. Ambtenaren zijn de fileveroorzakers omdat er vandaag geen files zijn. Hogere wiskunde?

Na het herdenken van gisteren het vieren van vandaag. Heb met zorg naar 4 mei ceremonie gekeken. De zichtbare bewaking, de alertheid, de kramp. We zijn onze onbevangenheid kwijtgeraakt. Kast, de damschreeuwer, Tristan en nu Gretta. Of ben ik minder ontspannen door die rampenpikettelefoon. Zo'n crisis of ramp is de krent in de pap. Vandaag even niet.

Published with Blogger-droid v1.6.8

Begraven talent

Lekker rustig deze week. Als er veel mensen met vakantie zijn kom je gek genoeg aan een heleboel belangrijke dingen toe. Met tijd om na te denken. Dat ook nog.

Leuk vak heb ik. Communicatie. Veelzijdig, divers en iedere dag weer vol verrassingen. Ik hou er van om zowel strategisch als ook uitvoerend bezig te zijn. En dat laatste betekent dan dat ik graag schrijf of redigeer. De laatste grote redigeerklus betrof de speeches van de burgemeester voor lintjesregen. Altijd leuk om samen tot een mooi verhaal te komen. Niet altijd eenvoudig. De taal en spreekstijl van de speecher is leidend. En het publiek speelt een grote rol.

Een van mijn verbetersuggestie deed mij helaas ongemakkelijk blozen. En deed mij vooral terugdenken aan een situatie tijdens een van mijn eerste banen. Ik werkte bij een adviesbureau voor culturele marketing en sponsoring. Leuk. Werken voor theaters, dansgezelschappen, orkesten en musea. Tijdens een vergadering viel steeds de naam van ene Van Abbe. En omdat ik geleerd had dat vragen stellen niet dom is vroeg ik op een bepaald moment: Wie is dat, die Van Abbe? Gelach viel mij ten deel. En even voelde ik mij minder dan een burgermeisje. Iemand van gewone komaf, met eigenlijk te weinig culturele bagage. Gelukkig leer ik snel. Het werken bij dit bureau heeft me een geweldig startpunt gegeven.  

Dat gevoel, dat Van Abbe gevoel, kwam deze week wel weer even terug. Er stond een rare zin in een speech. Over dat iemand zijn talent niet onder de grond had gestopt. Dus ik had er zoiets van gemaakt als ‘talenten ten volle benut’.  En weer viel enig hoon mij ten deel. Blijkt dat dit een zin is uit een bijbels verhaal. Mattheus 25. Ik ben niet bijbelvast.  En heb van huis op dit gebied niet veel mee gekregen. Maar een ding weet ik nu wel; ik heb mijn talent ook zeker niet onder de grond gestopt.

Decorum

Mijn vrije dag moet nog beginnen. Het is nu tien uur en ik ben vanaf het moment dat ik wakker ben in mijn hoofd weer alleen maar met mijn werk bezig geweest. Wat ik verder vandaag ga doen? Samen met zoon Joris wat klussen en gezelligs. En vanavond weer eens naar een heuse Koninginnenach. In Bodegraven, dat dan weer wel.

Vandaag is het de dag waarop veel mensen een lintje krijgen. Ik kan me voorstellen dat dit voor hen een belangrijke blijk van erkenning en waardering is. In Leiden vindt deze happening plaats en een prachtige kerk. In Gouda kiest men voor de schouwburg. Al jaar en dag. In Bodegraven moeten de decorandi het doen met het gemeentehuis. Persoonlijk vind ik dat jammer. Het decorum is mede bepalend voor uitstraling die zo’n lintjesregen heeft.

Vrolijke, mooi aangeklede mensen, een beetje plechtige speeches, mooie bloemen. Liefst niet in zo’n lullig plasticje. Het mag van mij best een beetje theater zijn. Het liefst met het speldje aangereikt op een kussentje door iemand met witte handschoenen. Iemand die wel wat wegheeft van een lakei.

Ik ben dan ook voor de koningin. Ook omdat zij wuift en niet zwaait. Maar vooral om dat zij bindt en verbindt. Een soort van mater familias. En hoe vaak hoor je niet dat na het overlijden van deze maters of paters de familie als los zand uiteen valt?

Toeval bestaat

Vandaag de hele middag op het Rijnplein in Alphen aan den Rijn gestaan. Bij de herdenkingsbijeenkomst voor de slachtoffers van het schietdrama van 9 april jongstleden.

Op 4 april schreef ik over een training crisiscommunicatie. En stelde ik de vraag: Of ik klaar ben voor een ramp? Vier dagen later werd ik gebeld. Op een mooie zonnige dag net als vandaag. Er is iets ergs gebeurd in Alphen. Een ramp. Kun jij er naar toe. En ik ben gegaan in de crisisorganisatie van het eerste uur. Hard gewerkt met heel veel collega’s uit de regio en daarbuiten. Veel mensen weten niet dat een actiecentrum voorlichting binnen een aantal uren meer dan 20 mensen aan het werk heeft in de vele rollen die er zijn. Petje af voor iedereen die er zo snel was.

Ik heb veel geleerd. En ja, ik ben klaar voor een ramp. De burgemeester van Alphen aan den Rijn krijgt terecht veel complimenten. Was hij klaar voor deze ramp, voor deze crisis? Hij toont zich een krachtig bestuurder en een invoelend burgervader. Hij doet het geweldig. Vandaag in zijn speech zette hij wel hele grote stappen. Is het typisch Hollands om meteen weer verder te willen? Om de bloemen op te ruimen en weer aan de slag te gaan?

Rampentraining

Zo nu en dan? Zelfs dat maak ik niet waar. Heb me sinds de start van mijn blog steeds de vraag gesteld: is dit wel iets voor mij? Als ijdeltuit is het leuk om te zien dat je een bereik hebt. En dat bereik nam ook wel toe. Toch was er opeens die stilte. Sorry!

Op maandag beginnen met een hele dag training geeft best wel wat stress. Wil eigenlijk hele andere dingen doen. Gelukkig was het een goede training. Per 1 mei ga ik meedraaien in een regionaal piket als voorlichter in het beleidsteam van de rampen en crisis organisatie. Dat betekent dat je de burgemeesters adviseert en ondersteunt. Leuke maar zeker ook pittige klus. En met de brand in Moerdijk en Kijfhoek, Zedenzaak Amsterdam, Tienermoeder in Groningen maar zeker ook de grote aardbeving in Japan ben ik me weer heel bewust van het belang om hier te allen tijde goed klaar voor te zijn.

Niet alles was nieuw vandaag. Ook bevestiging dat mijn kijk op deze materie wel klopt. Goed gedaan van @FrankVergeer en Annemarie van Erve van Inconnect. De ontwikkelingen zijn heel snel gegaan en dat nieuwe media daar heel belangrijk in zijn is nu wel tot een ieder doorgedrongen. Het bereik naar het publiek is daarmee wel eenvoudiger geworden. De chaos daarmee ook. Belangrijk om als professional bij te blijven. Goed om te zien hoe ervaringen meteen leiden tot nieuwe inzichten en praktische tips voor twitter. Of ik klaar ben voor een ramp?

Lachen

Chips en cola. De ultieme traktatie voor de zaterdagmiddag. Qua caloriegehalte een onverstandige combi. Wel een soort traditie. Stammend uit een tijd dat je hier de hele week naar uit kon kijken.

Vanochtend keek ik in de spiegel naar een slapend gezicht. Soms duurt het even voordat je wakker wordt. Ik glimlachte naar mezelf. Deed me denken aan een artikel dat ik deze week las. Neplach is slecht voor je. Lees maar. Altijd al geweten. De theorie dat je door vrolijk te kijken je ook vrolijker voelt heb ik nooit zo geloofd. Wel geloof ik in de kracht van humor en het belang van lachen. Maar dan echt. Omdat iets leuk is of omdat je ergens vrolijk van wordt. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Daarom ben ik blij met Hans die mij iedere dag aan het lachen maakt. Humor. Erg belangrijk.

Ik hou van intelligente grapjes. Humor relativeert, neemt spanningen weg. Humor in de communicatie kan heel krachtig zijn maar kan ook heel verkeerd vallen. En een verkeerd gemaakt grapje kan door iemand anders als uiterst beledigend worden ervaren. Zoals de grapjes die Pauw deze week maakte. Door het stof. Terecht. En, moeten we het ook nog hebben over leuke cartoons? Of foute?

Missiewerk

De vorige week niet goed afgesloten. Veel open eindjes. Dus vandaag begonnen  met een veel te lange en ambitieuze actielijst. Bij een kop koffie eerst prioriteiten bepaald. Goede actie.

Over enkele weken staan de nieuwe webpagina’s van de burgemeester en wethouders van de gemeente Leiden online. We maken een flinke stap voorwaarts. Kernbegrippen zijn actualiteit, dynamiek en persoonlijk profiel. Vandaag een tussenresultaat gezien in de testomgeving. Nog wel even wennen voor de webdesigners. Ze zijn enthousiast, dat wel, maar de inzichten lopen nog wel uiteen. Zij werken aan een website die tot doel heeft om de digitale dienstverlening zo goed mogelijk te ondersteunen en informatie zo goed mogelijk te ontsluiten. Dat is belangrijk. Leiden staat in de Overheidsmonitor op de 6e plaats. Communicatie wil meer.

De komende tijd leggen we de lat nog een stukje hoger. Van passief communicatiemiddel  gaan we nu stappen zetten naar de 2.0 status. Leuke projecten waar ik echt energie van krijg. Het vereist ook wel enig missiewerk en doorzettingsvermogen om die stap voorwaarts echt te kunnen maken en creatieve processen de ruimte te geven. Al nieuwsgierig?

Groei

Het is ook altijd wat. Net als je de lente weer een beetje binnen voelt komen doet een van je kinderen weer iets super doms. Teleurstelling, boosheid, hoge kosten.  Het lot van de puberouder.

Op zondag avond schakel ik altijd al weer naar de week die komt. Koelkast en broodtrommel gevuld, kleren schoon in de kast. Even terugkijken op het weekend. Was weer zo voorbij. Heb te veel tijd verknoeid. Dat kan beter. Deze week ook maar weer actief aan de slag met een gezonde levensstijl . Goed eten, geen alcohol, buiten spelen. Ach, zo moeilijk is het allemaal niet. Gewoon even doen.

Vandaag kreeg ik per DM (Twitter) de derde intrigerende vraag van Growdeo. Growdeo dwingt je om 1 keer per week even bij je zelf stil te staan. De komende maanden werk ik op deze wijze aan een persoonlijk mission statement. Spannend. Ook interesse? Bezoek de website van Growdeo. Maak een eigen profiel aan en volg @Growdeo op Twitter.

Pluim

Lekker bankhangen vanavond. En omdat er op zaterdag niet veel te kijken valt heb ik de laptop op schoot. Ben benieuwd waar Hans mij vandaag langs zapt. Ik laat het gebeuren.

Vanmiddag was ik naar Leiden om een broek voor Daan te ruilen bij een winkel van WE. Je weet wel, was eerst HE en SHE. Helaas hadden ze niet de goede maat. Voor niets naar Leiden. Op mijn verzoek kreeg ik het nummer van hun collega’s in Alphen. Een hele aardige Jeroen in de Alphense WE keek in het systeem. Ja, zij hadden wel de goede maat. De broek lag in het magazijn. Blij. Dan kom ik er aan!

Van Leiden naar Alphen aan den Rijn is slechts een kort afstandje maar het duurt wel even. De stad uit gaat overigens wel een stuk sneller dan de stad in. Zelfs op zaterdagmiddag is de stad slecht bereikbaar. Lange rijen auto´s rijden stapvoets over de stadsgrens. Leiden werkt hard aan de bereikbaarheid. Op de website van Leiden lees ik dat het in 2025 goed geregeld moet zijn. Lange weg te gaan. Wel belangrijk voor de toekomst van de stad en de regio.

 Aangekomen in de WE in Alphen werd ik verrast op een bijzonder staaltje klantgerichtheid. Jeroen had de broek alvast uit het magazijn gehaald. Hing klaar. Goede maat, goede broek, goede actie. Pluim voor deze medewerker van WE. Zeker een knul met toekomst.

Spam

Heb genoten van het licht. Het leek wel voorjaar. Vandaag veel werk gedaan met weinig diepgang. Maar het is er wel schoon van geworden in huis.

Een jaar geleden heb ik een einde gemaakt aan de vele ongevraagde en ongewenste telefoontjes. Geweldig, dat bel-me-niet-register. Vandaag ben ik toch 2 keer gebeld door organisaties met een zakelijk voorstel. Door de Consumentenbond en door de Cliniclowns. Het lidmaatschap van de eerste heb ik onlangs opgezegd. Een aardige jongeman deed vandaag een aanbod om voor 50% van de normale prijs het lidmaatschap nog een jaartje voort te zetten. Niet gedaan natuurlijk. Die sanering van abonnementen en lidmaatschappen had wel een doel, en wel onze uitgaven reduceren. Het is tenslotte crisis.

Tijdens het koken belde een medewerker van de Cliniclowns. Al 3 of 4 jaar zijn we donateur. Hij vroeg of we onze structurele bijdrage zouden willen verhogen. Dat kleine bedrag bevalt mij juist wel. We laten het dus maar zo. Aan de vraag of ik de Cliniclowns wil aanprijzen bij vrienden heb ik wel kunnen voldoen. Een twitterbericht is snel verzonden. En met meer dan 650 followers heb ik misschien nog wel succes. Dit is toch geen spam?

Aanbod schept vraag

Woensdag eten we vaak pannekoeken. Heeft altijd iets feestelijks. Vroeger had je frietenfeestjes of de pannekoekenfeestjes. Toen ging ik nog voor de frieten. Maar als ik dit zeg klink ik meteen wel heel oud.

Vandaag heb ik een leuk gesprek gehad met Arjen Stoffels. Hij had vragen over en verbetersuggesties voor de wekelijkse nieuwsberichten over de collegebesluiten van de gemeente Leiden. Een jaar geleden zijn we met deze nieuwsberichten gestart. Nu blijken ze duidelijk in een behoefte te voorzien. De respons is groot. Stoffels geeft aan dat de informatie nog best wat verder mag gaan. Over de context van het besluit, over de achterliggende stukken. Ik ben het daar niet mee eens. Ik ben van mening dat niet alle informatie via dit ene nieuwbericht behoeft te worden aangeboden. Dit voldoet voor de gemiddelde inwoner. De meer geinteresseerden kunnen de verdere info zelf ophalen van de website en het digitale bestuursinformatiesysteem. Gelukkig was Arjen Stoffels net zo tevreden over ons gesprekje als ik. Lees zijn tweet.   

De laatste tijd heb ik wel vaker discussie over de informatie zoals die door de gemeente wordt aangeboden. Meer, vaker, persoonlijk, huis aan huis. Bij voorkeur de mensen over alles pro actief informeren. Uw buren vragen een bouwvergunning aan! Vroeger, in de tijd dat ik nog naar patatpartijtjes ging, fietsten de mensen regelmatig naar het stadhuis en lazen de mededelingen en gemeenteberichten in de publicatieborden aan de muur. Nu kun je (bijna) alles lezen in de stadskrant of op internet. En dan nog is het niet voldoende? Wat vind jij, er is toch ook nog zo iets als een informatiehaalplicht?

Standbeeld

De burgemeester van Hoorn huldigt de gebroeders Saunders. Leuk voor die jongens, hun fans en de mensen in Hoorn. Een mooie kans voor dit leuke stadje om positief in beeld te komen. Op de vraag of Hoorn ook een standbeeld van Ben maakt komt een goed nuchter antwoord van de burgervader. ”Daar moet je wel iets meer voor doen.”  Een verstandige en welbespraakte burgemeester. De huldiging van deze sterren is bij de gemeente Hoorn in goede handen. Ze hebben antwoord op al uw vragen.

Wat moet je eigenlijk doen om als standbeeld te eindigen? Je bent koning of koningin, een beroemde schilder, dichter of voetballer, een groot staatsheer of  legerleider. Of een  held. Helden zijn belangrijk. Helden zijn mensen die werken aan een betere wereld. Ben Saunders is geen held maar heeft net als zijn broer talent. Veel mensen vinden die huldiging dan ook onzin, zo blijkt uit deze poll. Ik ben het daar niet mee eens. Gemeenschappelijke trots is belangrijk. En, ik vind ook dat Ben in potentie een inspirerend voorbeeld voor velen is. De top is bereikbaar en hij laat dat zien.

In 2006 was er een bijzondere actie van ABN Amro Meld je held . Dat eindigde in de huldiging van lokale helden. Mensen die zonder veel ruchtbaarheid doen waarvan zij vinden dat het moet worden gedaan: zorgen voor de lokale samenleving. Ik was deze actie al helemaal vergeten. En veel van de toen gehuldigde helden zullen ook al vergeten zijn. Zo gaat dat. En misschien zijn we over tien jaar Ben Saunders ook vergeten.

Gebakken lucht

Over mijn state of mind vandaag wil ik het eigenlijk niet hebben. Alle dissonanten in mijn hoofd aan de zijkant geparkeerd en de focus op het werk. Het was druk. En soms is dat prima.

Vandaag heb ik mijn baan verkocht. Of liever gezegd, ik heb een baan zoals ik die zelf heb, aan de man gebracht. Een sympathieke man uit Zoetermeer belde omdat hij wat vragen had over de vacature voor senior communicatie adviseur bij de gemeente Leiden.  En ik ben de contactpersoon voor een ieder die vragen heeft. Naast de vragen van wat praktische aard, die ik keurig beantwoord, merk ik dat ik ook mijn enthousiasme voor de stad, de organisatie en de afdeling waar ik werk wil overbrengen. Inderdaad, alsof ik mijn eigen baan aan het verkopen ben.

Een communicatie adviseur is soms echt niet meer en niet minder dan een marktkoopman die zijn waren aanprijst. In de tijd dat het ook nog wel PR heette, kreeg ik de kritiek dat de mensen in mijn beroepsgroep zich vooral bezig hielden met alles mooier maken dan het is. Niet helemaal onwaar. Maar, laten we eerlijk zijn, daar kun je ook flink op afgerekend worden. Ik praat kromme bananen niet recht. Uit principe niet. Het is zoals het is.

Hans, mijn partner, heeft er altijd een groot genoegen in gehad, om wel op een heel bijzonder manier mijn beroep te duiden. Zo kon hij vol vuur aan mijn twee zoons uitleggen dat ik mijn geld wel op een hele rare manier verdien. Ik verkoop, zo bracht hij het verhaal, niet meer en niet minder dan gebakken lucht.  Nou en? Toevallig is dat hartstikke leuk. En na decennia van professionalisering vind ik dat mijn collega’s en ik er echt toe doen. We doen het goed.

Frame

Mijn collega Hester heb ik zojuist een lijst gestuurd met inspiratiebronnen. Ik hou haar creatieve geest graag scherp. De mijne gun ik vandaag wat rust. En misschien komt HET dan vanzelf.

De inspiratiebronnen zijn te vinden op deze pagina van Sigrid van Iersel die ook een boek heeft geschreven over lenig denken.

Met enige stelligheid heb ik mijzelf een jaar geleden beloofd geen communicatieplannen meer te maken. Niet omdat ik dat niet wil, maar omdat ik er niet in geloof. Ik geloof niet in de papieren tijgers die de niet professionals leidt langs termen als doelstelling, strategie, boodschap, doelgroep, middelen en dat laatste bij voorkeur in een matrix.  Ik geloof wel in planmatige communicatie. Maar dat begint wel met een goed idee. Met een beeld van de weg die je wilt volgen. Met nadenken. Met creativiteit.  En natuurlijk de nodige verstand van zaken en zo mogelijk ervaring. Morgen heb ik die A4tjes voor de cultuurnota vast wel af.

Vandaag ga ik ook nog nadenken over een ultieme frame. Ik verklap niet waarover. Een frame moet je verhullen. Zodra die uitlekt verliest het zijn kracht. Lees maar dit artikel.  Als ik vanaf nu MP Rutte hoor praten over de politietraining in Afghanistan dan weet ik dat dit een frame is. En daardoor lijkt het alsof het geen militaire missie is. Daar is wel goed over nagedacht.

Taartmoment

De kop is er van af. Van 2011. Al weer de tweede werkweek gestart. Vorige week heb ik een goed begin gemaakt om regie te nemen op mijn leven en op mijn werk. Ga ik dat volhouden?

De jaarwisseling lijkt al weer ver achter ons te liggen. Ik verbaas me er nu al over dat mensen me gelukkig Nieuwjaar wensen. Dat voelt al als te laat. Onzin natuurlijk. En ik hoop echt op een gelukkiger jaar dit jaar. De jaarwisseling is in ieder geval goed gegaan. Thuis lag iedereen op een bepaald moment weer veilig met twee ogen en tien vingers in bed. Dat is goed gegaan.

Vandaag heb ik samen met de burgemeester, de collega’s van de gemeente Leiden, vertegenwoordigers van de politie, de brandweer, jongerenwerk en woningcorporaties teruggekeken op het verloop van de jaarwisseling in Leiden. Na jaren van veel onrust en vandalisme was het nu voor het derde jaar in rij weer rustiger dan het jaar daarvoor. Daarvoor is wel een grote inzet nodig. Van mensen en middelen. Je kunt je inderdaad afvragen tot hoe ver het nog maatschappelijk verantwoord is om zoveel algemene middelen te gebruiken voor een veilig verloop van oud en nieuw. Vandaag las ik dat het college van Schiedam al gaat bekijken of ze het afsteken van vuurwerk door particulieren kunnen verbieden. Lees de speech van de burgemeester van Schiedam http://www.schiedam.nl/smartsite.shtml?id=79695.  

In Leiden overheerste vandaag vooral een gevoel van trots en tevredenheid. De doelstellingen zijn gehaald. De aanpak heeft weer gewerkt. Dat voelde als een taartmoment. Waar ik niet op tijd aan heb gedacht. Toch maar een voornemen dan: meer aandacht voor het vieren van successen. Dat lijkt me wel een uitvoerbaar voornemen.