Gebakken lucht

Over mijn state of mind vandaag wil ik het eigenlijk niet hebben. Alle dissonanten in mijn hoofd aan de zijkant geparkeerd en de focus op het werk. Het was druk. En soms is dat prima.

Vandaag heb ik mijn baan verkocht. Of liever gezegd, ik heb een baan zoals ik die zelf heb, aan de man gebracht. Een sympathieke man uit Zoetermeer belde omdat hij wat vragen had over de vacature voor senior communicatie adviseur bij de gemeente Leiden.  En ik ben de contactpersoon voor een ieder die vragen heeft. Naast de vragen van wat praktische aard, die ik keurig beantwoord, merk ik dat ik ook mijn enthousiasme voor de stad, de organisatie en de afdeling waar ik werk wil overbrengen. Inderdaad, alsof ik mijn eigen baan aan het verkopen ben.

Een communicatie adviseur is soms echt niet meer en niet minder dan een marktkoopman die zijn waren aanprijst. In de tijd dat het ook nog wel PR heette, kreeg ik de kritiek dat de mensen in mijn beroepsgroep zich vooral bezig hielden met alles mooier maken dan het is. Niet helemaal onwaar. Maar, laten we eerlijk zijn, daar kun je ook flink op afgerekend worden. Ik praat kromme bananen niet recht. Uit principe niet. Het is zoals het is.

Hans, mijn partner, heeft er altijd een groot genoegen in gehad, om wel op een heel bijzonder manier mijn beroep te duiden. Zo kon hij vol vuur aan mijn twee zoons uitleggen dat ik mijn geld wel op een hele rare manier verdien. Ik verkoop, zo bracht hij het verhaal, niet meer en niet minder dan gebakken lucht.  Nou en? Toevallig is dat hartstikke leuk. En na decennia van professionalisering vind ik dat mijn collega’s en ik er echt toe doen. We doen het goed.