Meer mens

Nu nog even lekker in de tuin. Straks stukje fietsen in het zonnige Groene Hart. Als  het me lukt om die vermaledijde laptop weg te leggen. Valkuil.

Verbaas me al dagen over bepaalde nieuwsitems. Hilary en haar foto, Jan Kees en zijn kast. En het hellend vlak van onze kwaliteitsomroep. De NOS die zich steeds meer verlaagt tot berichtgeving met een hoog storygehalte. Ben overigens niet de enige die dit vindt (twitter). En natuurlijk gaat de discussie ook over het feit dat dit feit nieuws is. Hij is homo. Weten we dat ook weer.

Overigens, Als ik de communicatie adviseur van Hilary Clinton was dan zou ik juist blij zijn met deze foto. Vol  emotie. Wie kan er kijken naar echte beelden van moord en doodslag zonder emotie? Zelfs Hil niet. Hilary wordt hiermee opeens meer mens dan ze daarvoor was. Ik sluit overigens niet uit dat het een gouden greep van de spindoctors is. Dat verhaal over dat hoestje is een beetje stupide, maar ook hoesten is menselijk. Met deze discussie wordt in ieder geval het beeld vaker getoond dan anders het geval zou zijn geweest. En smeer je het effect van deze menselijke trekken op de anders zo verstrakte dame lekker lang uit. Slim. Wat denk jij wat ze dacht of deed op deze foto?

Gretta

Nog lui in bed schrijf ik een blogje op mobiel. Valt niet mee. Ik hou het kort.

Dat ik vandaag lui ben heeft geen relatie met mijn ambtenaarschap. Ik ben lui omdat ik een vrije dag heb. Verplicht. Dat wel. Las net gekke conclusie. Ambtenaren zijn de fileveroorzakers omdat er vandaag geen files zijn. Hogere wiskunde?

Na het herdenken van gisteren het vieren van vandaag. Heb met zorg naar 4 mei ceremonie gekeken. De zichtbare bewaking, de alertheid, de kramp. We zijn onze onbevangenheid kwijtgeraakt. Kast, de damschreeuwer, Tristan en nu Gretta. Of ben ik minder ontspannen door die rampenpikettelefoon. Zo'n crisis of ramp is de krent in de pap. Vandaag even niet.

Published with Blogger-droid v1.6.8

Begraven talent

Lekker rustig deze week. Als er veel mensen met vakantie zijn kom je gek genoeg aan een heleboel belangrijke dingen toe. Met tijd om na te denken. Dat ook nog.

Leuk vak heb ik. Communicatie. Veelzijdig, divers en iedere dag weer vol verrassingen. Ik hou er van om zowel strategisch als ook uitvoerend bezig te zijn. En dat laatste betekent dan dat ik graag schrijf of redigeer. De laatste grote redigeerklus betrof de speeches van de burgemeester voor lintjesregen. Altijd leuk om samen tot een mooi verhaal te komen. Niet altijd eenvoudig. De taal en spreekstijl van de speecher is leidend. En het publiek speelt een grote rol.

Een van mijn verbetersuggestie deed mij helaas ongemakkelijk blozen. En deed mij vooral terugdenken aan een situatie tijdens een van mijn eerste banen. Ik werkte bij een adviesbureau voor culturele marketing en sponsoring. Leuk. Werken voor theaters, dansgezelschappen, orkesten en musea. Tijdens een vergadering viel steeds de naam van ene Van Abbe. En omdat ik geleerd had dat vragen stellen niet dom is vroeg ik op een bepaald moment: Wie is dat, die Van Abbe? Gelach viel mij ten deel. En even voelde ik mij minder dan een burgermeisje. Iemand van gewone komaf, met eigenlijk te weinig culturele bagage. Gelukkig leer ik snel. Het werken bij dit bureau heeft me een geweldig startpunt gegeven.  

Dat gevoel, dat Van Abbe gevoel, kwam deze week wel weer even terug. Er stond een rare zin in een speech. Over dat iemand zijn talent niet onder de grond had gestopt. Dus ik had er zoiets van gemaakt als ‘talenten ten volle benut’.  En weer viel enig hoon mij ten deel. Blijkt dat dit een zin is uit een bijbels verhaal. Mattheus 25. Ik ben niet bijbelvast.  En heb van huis op dit gebied niet veel mee gekregen. Maar een ding weet ik nu wel; ik heb mijn talent ook zeker niet onder de grond gestopt.