De telefoon ging vandaag nauwelijks. Binnen was het lekker warm, buiten koud. Het leek wel of ik in een iglo zat. Melkwit licht kwam door de prachtige hoge ramen van het Leids stadhuis naar binnen. Buiten liepen mensen van de ene winkel naar de andere. Op zoek naar sinterklaascadeautjes.
Ik weet nog dat mijn kinderen een paar jaar lang enkele dagen voor 5 december opeens weer een diep geloof in het bestaan van Sint en Piet vertoonden. En de dag na het heerlijk avondje verkondigden ze vol overtuiging dat ze het heus wel door hadden. Het was meer een kwestie van ‘voor de zekerheid’. Niks mis met een stukje opportunisme. Ouders worden hun leven lang voor de gek gouden. De jongste heeft het nog het langst vol gehouden. Hij vond het heel erg dat hij niet meer in Sinterklaas geloofde.
Is niet meer in Sinterklaas geloven net zo erg als niet meer in God? Het maakt in ieder geval een beetje treurig. Alsof je een goede vriend verliest. Je kunt natuurlijk proberen om ook iedere sabat of zondag weer een rotsvast geloof te vertonen. Er zijn mensen die dat kunnen. Die dat doen. Voor de zekerheid.
Voor de zekerheid geloven, mooi! ;)
BeantwoordenVerwijderen