Decorum

Mijn vrije dag moet nog beginnen. Het is nu tien uur en ik ben vanaf het moment dat ik wakker ben in mijn hoofd weer alleen maar met mijn werk bezig geweest. Wat ik verder vandaag ga doen? Samen met zoon Joris wat klussen en gezelligs. En vanavond weer eens naar een heuse Koninginnenach. In Bodegraven, dat dan weer wel.

Vandaag is het de dag waarop veel mensen een lintje krijgen. Ik kan me voorstellen dat dit voor hen een belangrijke blijk van erkenning en waardering is. In Leiden vindt deze happening plaats en een prachtige kerk. In Gouda kiest men voor de schouwburg. Al jaar en dag. In Bodegraven moeten de decorandi het doen met het gemeentehuis. Persoonlijk vind ik dat jammer. Het decorum is mede bepalend voor uitstraling die zo’n lintjesregen heeft.

Vrolijke, mooi aangeklede mensen, een beetje plechtige speeches, mooie bloemen. Liefst niet in zo’n lullig plasticje. Het mag van mij best een beetje theater zijn. Het liefst met het speldje aangereikt op een kussentje door iemand met witte handschoenen. Iemand die wel wat wegheeft van een lakei.

Ik ben dan ook voor de koningin. Ook omdat zij wuift en niet zwaait. Maar vooral om dat zij bindt en verbindt. Een soort van mater familias. En hoe vaak hoor je niet dat na het overlijden van deze maters of paters de familie als los zand uiteen valt?