Leuk vak heb ik. Communicatie. Veelzijdig, divers en iedere dag weer vol verrassingen. Ik hou er van om zowel strategisch als ook uitvoerend bezig te zijn. En dat laatste betekent dan dat ik graag schrijf of redigeer. De laatste grote redigeerklus betrof de speeches van de burgemeester voor lintjesregen. Altijd leuk om samen tot een mooi verhaal te komen. Niet altijd eenvoudig. De taal en spreekstijl van de speecher is leidend. En het publiek speelt een grote rol.
Een van mijn verbetersuggestie deed mij helaas ongemakkelijk blozen. En deed mij vooral terugdenken aan een situatie tijdens een van mijn eerste banen. Ik werkte bij een adviesbureau voor culturele marketing en sponsoring. Leuk. Werken voor theaters, dansgezelschappen, orkesten en musea. Tijdens een vergadering viel steeds de naam van ene Van Abbe. En omdat ik geleerd had dat vragen stellen niet dom is vroeg ik op een bepaald moment: Wie is dat, die Van Abbe? Gelach viel mij ten deel. En even voelde ik mij minder dan een burgermeisje. Iemand van gewone komaf, met eigenlijk te weinig culturele bagage. Gelukkig leer ik snel. Het werken bij dit bureau heeft me een geweldig startpunt gegeven.
Dat gevoel, dat Van Abbe gevoel, kwam deze week wel weer even terug. Er stond een rare zin in een speech. Over dat iemand zijn talent niet onder de grond had gestopt. Dus ik had er zoiets van gemaakt als ‘talenten ten volle benut’. En weer viel enig hoon mij ten deel. Blijkt dat dit een zin is uit een bijbels verhaal. Mattheus 25. Ik ben niet bijbelvast. En heb van huis op dit gebied niet veel mee gekregen. Maar een ding weet ik nu wel; ik heb mijn talent ook zeker niet onder de grond gestopt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten